o psychoterapii
Mianem psychoterapii określa się techniki wykorzystywane w leczeniu różnych schorzeń i problemów natury psychologicznej. Oddziaływania psychoterapeutyczne, nie są jednak równoznaczne z leczeniem czysto medycznym. Psychoterapię określa się czasem jako leczenie oparte przede wszystkim na słowie. Oprócz słów, w oddziaływaniu psychoterapeutycznym ogromne znaczenie odgrywa również kontakt międzyludzki, sprowadzający się tu głównie do relacji pacjenta i terapeuty.
Psychoterapia ukształtowała się jako integralna część psychoanalizy. Współcześnie jednak, została ona zaadaptowana przez wiele innych gałęzi psychologii i w ich obrębie się rozwija. Psychoterapia, w rozumieniu potocznym, coraz częściej pokrywa się z pomocą psychospołeczną. W takich przypadkach działaniami psychoterapeutycznymi nazywane są działania mające na celu pomoc osobie znajdującej się w potrzebie, u której jednakże nie występuje żadna choroba, ani zaburzenie.
Tymczasem psychoterapia sensu stricte jest metodą stosowaną w leczeniu zaburzeń nerwicowych oraz zaburzeń osobowości. Ponadto psychoterapię prowadzić mogą jedynie osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. Tymczasem pomoc psychologiczną zaofiarować mogą, ci wszyscy, którzy mają na to ochotę. Działania stricte psychoterapeutyczne mają na celu wywołanie zmiany zachowań i postaw pacjenta. Nastawione są przy tym również na rozwój jego kompetencji emocjonalnych.
Wyróżnić można kilka głównych nurtów teoretycznych związanych z psychoterapią: podejście psychoanalityczne, behawioralno-poznawcze, humanistyczno-egzystencjalne oraz systemowe. Według wielu teoretyków, ważniejsze jest to, co łączy ze sobą psychoterapię prowadzoną w ramach powyższych szkół, niż to, jakie zachodzą w tych podejściach różnice. Wielu podkreśla i to, że na sukces psychoterapii wpływa przede wszystkim osobowość terapeuty oraz kontakt, jaki uda mu się nawiązać z pacjentem. Wszelkie techniki stosowane podczas psychoterapii, mają natomiast znaczenie drugorzędne.
